Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «فرارو»
2024-03-28@09:22:43 GMT

(عکس) مجسمه دیگری از فضانورد ناسا ساخته شد

تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۶۲۳۵۶

(عکس) مجسمه دیگری از فضانورد ناسا ساخته شد

مجسمه جدیدی از «سالی راید» (Sally Ride) اولین زن آمریکایی که به فضا سفر کرد، ساخته شده و قرار است ۴ ژوئیه سال جاری میلادی از آن در لس آنجلس رونمایی شود.

به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، فیلمساز آمریکایی «استیون باربر» با مجسمه سازان همکاری کرده است تا بار دیگر مجسمه‌ای از سالی راید ساخته شود. این دومین بار است که مجسمه وی ساخته می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پیشتر نیز یک مجسمه از راید ساخته شده بود که از آن مجسمه در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲ رونمایی شد.

مجسمه جدید، اما قرار است در چهارم ژوئیه سال ۲۰۲۳ و در خارج از کتابخانه و موزه ریاست جمهوری رونالد ریگان، واقع در غرب زادگاهش در لس‌آنجلس، به عنوان بخشی از مجموعه‌ای از بنا‌های تاریخی زنانه که توسط استیون باربر طراحی شده است، رونمایی شود.

باربر که مجسمه برنزی راید را نیز طراحی کرده است، گفت: تعداد زیادی از نماد‌های زنان مشهور در حوزه‌های علمی وجود دارد که می‌توانیم بسازیم.

مجسمه راید در نیویورک توسط برادران مجسمه ساز ساکن کلرادو به نام‌های «جورج» و «مارک لوندین» که با «جوی باینر» کار می‌کنند، ساخته شده است. باربر گفت از آنجا که مجسمه قبلی را «جورج» و «مارک لوندین» ساخته‌اند، مجسمه جدید راید را نیز آن‌ها خواهند ساخت.

برادران لوندین همیشه با باربر همکاری می‌کنند و تاکنون سه مجسمه از فضانوردان نامی ساخته‌اند. آن‌ها مجسمه‌ای از «جک سویگرت» (Jack Swigert) فضانورد ماموریت آپولو ۱۳ را در ساختمان کنگره ایالات متحده به همراه طراح دیگری ساختند. آن‌ها با کمک باربر، بنای یادبودی برای سه خدمه آپولو ۱۱ در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا و همچنین بنای یادبودی برای سه فضانورد آپولو ۱۳ در مرکز فضایی هیوستون، نزدیک مرکز فضایی جانسون ناسا، ساختند.

سالی راید یکی از اولین زنانی بود که در سال ۱۹۷۸ توسط ناسا به عنوان بخشی از تلاش ناسا برای ارسال فضانوردان زن به فضا انتخاب شد و تبلیغ سفر او به فضا را نیز «نیکل نیکولز» بازیگر سیاه‌پوست فیلم «پیشتازان فضا»، انجام داد. سالی کریستن راید در سال ۱۹۷۸ میلادی به سازمان ناسا پیوست و نخستین سفر فضایی‌اش را در سال ۱۹۸۳ در سن ۳۲ سالگی با شاتل فضایی چلنجر به انجام رساند. سالی راید هنگام انجام این مأموریت نه تنها نخستین زن فضانورد آمریکایی، بلکه جوان‌ترین فضانورد آمریکایی نیز بود. راید دو بار به فضا رفت و این سفر را نیز در ماموریت‌های شاتل فضایی STS-۷ در ژوئن ۱۹۸۳ و در STS-۴۱-G در اکتبر ۱۹۸۴ انجام داد. پس از دوران فضانوردی، راید در کمیسیون راجرز (Rogers Commission) کار کرد تا تراژدی چلنجر را بررسی کند. شاتل فضایی چلنجر ۳۷ سال پیش در ۲۸ ژانویه ۱۹۸۶ در حین پرتاب منفجر شد و هر هفت فضانورد سرنشین آن کشته شدند.

مجسمه سالی راید، اولین زن آمریکایی که به فضا پرواز کرد، در خارج از موزه «Cradle of Aviation Museum» در لانگ آیلند، نیویورک در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲ رونمایی شد

از لحاظ تاریخی، کمبود مجسمه‌هایی از زنان تاثیرگذار و مشهور وجود دارد. به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۱، واشنگتن پست گزارش داد تنها ۳۹۴ مجسمه از زنان در سراسر ایالات متحده وجود دارد و این در مقایسه با ۴۷۹۹ مجسمه از مردان که در لیست مجسمه‌های موزه هنر آمریکا مؤسسه اسمیتسونیان وجود دارد، بسیار کمتر است. باربر گفت که به همین دلیل، او علاقه‌مند است تا بنا‌های دیگری از فضانوردان زن را ایجاد کند. او درباره برخی از ایده‌ها با افراد مشهور زنده یا در صورت فوت با خانواده و سایر ارتباطاتشان صحبت کرده است.

راید اخیراً در انجمن‌های متعدد دیگری مورد تقدیر قرار گرفته است. در اکتبر سال ۲۰۲۲، نورث روپ گرومن یکی از فضاپیما‌هایی باری سیگنوس خود را به افتخار این فضانورد «SS Sally Ride» نامگذاری کرد. نیروی دریایی ایالات متحده همچنین یک کشتی را به افتخار او «R/V Sally Ride» نامگذاری کرد. میراث او همچنین بر روی تمبر پستی ایالات متحده، سکه ۲۵ سنتی آمریکا، یک عروسک باربی، عروسک‌های کوچک، یک لگو کوچک و یک منطقه از ماه، گرامی داشته شده است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: فضانورد ناسا ایالات متحده ساخته شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۶۲۳۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دوسالانه‌های تجسمی با چه چالش‌هایی دست و پنجه نرم می‌کنند؟

با کمی اغماض و مسامحه، می‌توان گفت دوسالانه‌ها تا اینجا کارنامۀ قابل قبولی داشته‌اند اما نیازهای هنری و فرهنگی جامعه ما گسترش یافته و لزوم  بازنگری در مورد نحوه، سطح برگزاری و گستردگی آن‌ها محسوس است. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حسین عصمتی هنرمند شناخته‌شده عرصه هنرهای تجسمی که در زمینه نگارگری و مجسمه‌سازی فعالیت دارد، در یادداشتی به بررسی مسائل و چالش‌های دوسالانه‌های هنری پرداخته است.

پیشنهادهایی برای اثرگذاری بیشتر یازدهمین دوسالانه ملی نگارگری ایران

متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار گرفته به شرح زیر است:

«دوسالانه‌ها پیش از انقلاب اسلامی شروع به فعالیت کردند. به واسطۀ برگزاری آن‌ها در این سال‌ها، اتفاقات خوبی در عرصه هنر افتاده است. جوانانِ هنرمندِ متعددی در این فعالیت‌های هنری دیده شده و به دلیل معرفی در دوسالانه‌ها به عرصه رسیده‌اند. دوسالانه‌­ها، انگیزه و شوق مناسبی را برای هنرمندان جوان جهت انجام فعالیت‌های هنری ایجاد کرده و آن‌ها را در ادواری در کنار هم جمع کرده است. با کمی اغماض و مسامحه، می‌توان گفت دوسالانه‌ها تا اینجا کارنامۀ قابل قبولی داشته‌اند اما نیازهای هنری و فرهنگی جامعه ما گسترش یافته و لزوم  بازنگری در مورد نحوه، سطح برگزاری و گستردگی آن‌ها محسوس است. به دلیل برنامه‌ریزی دقیق‌تر و کامل‌تر، ضروری است چالش‌ها و مشکلات دوسالانه مورد بررسی قرار گیرد. دوسالانه‌ها دارای مشکلات متعددی هستند که باید در آسیب‌­شناسی رشته‌های مختلف در یک فرایند دقیق تحقیقاتی مورد توجه قرار بگیرد. اما فی‌­الحال به دلیل این که خود در دوسالانه‌­های نگارگری فعال بوده‌ام و در حوزه مجسمه نیز فعالیت دارم، مواردی که آشکار است و در این دو دوسالانه دیده می‌­شود را طرح می­‌کنم.

به نظر می‌رسد عنوان هر دوسالانه (دوسالانه نگارگری، مجسمه‌سازی، نقاشی و ...) ، از این لحاظ که گرایش‌های مختلف را در خود جای می­‌دهد، ظرفیت این وسعت و فراوانی را ندارد. بر اساس این عناوین، باید تمام گرایش‌های موجود در هر رشته امکان حضور در دوسالانه و بخش مسابقات را داشته باشند اما آنچه که تا کنون اتفاق افتاده، این‌گونه نبوده است. کیفیت و نحوۀ برگزاری دوسالانه‌ها چنان محدود بوده که نتوانسته تمام هنرمندان با گرایش‌های متنوع آن رشته را در برگیرد. گاهی این گرایش‌ها، گرایش‌هایی هستند که در عرصۀ تولیدات فرهنگی و هنری، باید بخشی از نیاز فرهنگی جامعه را تأمین کنند. یکی از مشکلات، فراگیر نبودن دوسالانه‌­هاست؛ فراگیر نبودن به این معنا که در هر دوسالانه، متناسب با نظرات و سلایق ارکان دوسالانه مانند، شورای سیاست‌گذاری، دبیر و داوران؛ گسترۀ خاص و محدودی از آثار مورد توجه قرار می­‌گیرد و بخش عمده و متنوعی از آثار امکان دیده شدن و محک خوردن را به دست نمی‌آورند. لذا خواسته یا ناخواسته، شکل مشخصی از آثار که مورد توجه دبیر و داوران است، ارزش­‌گذاری شده و باقی آثار در حاشیه قرار می‌­گیرند. به تعبیری، با حمایت از نوع مشخصی از سبک و جریان هنری، دیگر سبک‌­ها که البته مورد نیاز فرهنگ و هنر ایران است، مغفول مانده و به هنگام نیاز دست فرهنگ و هنرِ ایران، تقریبا از این تخصص‌های هنری خالی می­‌ماند.

این چالش در تمامی دوسالانه‌­ها یا اکثر آنها وجود دارد. در این راستا مثالی از هر دوسالانه، ضروری و تبیین‌کننده موضوع خواهد بود. چنین چالشی در برگزاری دوسالانه مجسمه دیده می‌شود. در مقایسه با کیفیت برگزاری دوسالانه در این سال­‌ها، مجسمه‌سازی معنای گسترده‌تری دارد و هرگونه پیکرتراشی و شکل دادن به اشیاء را در بر می‌گیرد. امروزه این تعریف گسترده‌تر هم شده است. پرسش این است که آیا می‌توان در یک دوسالانه با امکانات محدود گرایش‌های متعدد مجسمه‌سازی را در نمایشگاه پذیرفت؟ با توجه با سابقه این دوسالانه و حداقل در سال‌های اخیر، آثاری بیشتر به نمایشگاه راه یافته‌اند که بهره‌ای از نگاه مدرن در مجسمه‌سازی برده‌اند. به تعبیری می‌توان ادعا کرد یک شیوۀ خاص که مورد وثوق برگزارکنندگان بوده، در نمایشگاه غلبۀ بیشتری یافته است. به اعتقاد اینجانب چنین اتفاقی سبب شده است هنگامی که جامعه نیاز دارد هنرمندانی به شیوه واقع‌گرا و کلاسیک اثری را تولید کنند، دچار کمبود شود. به عنوان مثال، وقتی باید سردیس شخصیتی ساخته شود، به واسطۀ محدودیت، چالش ایجاد می­‌شود. به همین دلیل آثاری در این زمینه تولید می‌شوند که به‌واسطه ضعف اجرایی اکثراً مورد وهن قرار می‌گیرند. در صورتی که باید تعداد این هنرمندان بیش از این باشد. با توجه به این مطلب، چند سوال طرح می‌شود؛ کسانی که به شیوه کلاسیک و یا واقع‌گرا کار می‌کنند، در دوسالانۀ مجسمه‌سازی چه جایگاهی دارند؟ کسانی که مایل هستند در حوزه مجسمه­‌سازی با رویکرد عامه‌­پسند(اثری که مورد توجه جامعه قرار گیرد) خلق اثر کنند، چه جایگاهی دارند؟ و ...

البته منظور این نیست که دوسالانه‌ها ریشه این معضلات و ضعف‌ها است. ریشه را باید در بخش‌های دیگری مانند آموزش جست‌وجو کرد. اما دوسالانه امکان و انگیزه‌­ای است برای هنرمندانی که به صورت خودجوش فعالیت می‌­کنند و به این عرصه‌ها علاقه‌مند هستند. این نوع از آثار، نیاز بخشی از جامعه است.

در دوسالانه نگارگری نیز چنین مشکلی دیده می‌­شود. گرایش‌­ها و بخش­‌های متنوعی در نگارگری وجود دارد. به عنوان مثال در بخش گل و مرغ، هنرمندانی به شیوه قدیم کار می­‌کنند و برخی به شیوه‌­های جدید. در هر دو شیوه آثار فاخری خلق می­‌شود اما به دلیل محدودیت و گاهی گرایش داوران، یکی از این دو شیوه که معمولا شیوه قدیم است، با بی‌مهری مواجه می­‌شود. در ساخت گل و مرغ به شیوه‌­های جدید نیز تنوع و گوناگونی وجود دارد که با همین چالش مواجه است. هنرمندانی هستند که در شهرستان­‌ها مشغول خلق اثر هستند و معمولاً نادیده گرفته می­‌شوند. در بخش نگارگری نیز هنرمندان در سبک‌­های مختلف مشغول تولیدات هنری هستند. هر هنرمندی شیوه‌ای را انتخاب و به آن شیوه، تولید اثر دارد اما به دلایل مختلف، برخی از شیوه‌ها دیده نشده و مورد توجه واقع نمی­‌شود. همچنین بخش­‌هایی مانند تشعیر و طراحی که هر کدام اهمیت خود را دارند نیز در دوره‌­هایی از دوسالانه نگارگری حذف می‌­شوند.

به نظر می‌­رسد در دوسالانه­‌های دیگر نیز مسائل مشابهی وجود دارد که موجب می­‌شود برخی از گرایشات به آن­ها راه پیدا نکنند.

چنان­که عرض شد، دوسالانه­‌ها پاسخ­گویِ درخواست تمام هنرمندان با گرایشات متنوع نیست. شاید دلیل اصلی، علایق و نوع نگاه ارکان دوسالانه‌­ها باشد. بخشی هم مربوط به محدودیت امکانات دوسالانه‌­ها است. سوال این‌جاست که چه باید کرد؟ آیا باید دوسالانه‌­ها با همین ساختار از این محدودیت رها شوند؟ آیا نیاز به تأسیس دوسالانه­‌های بیشتری برای گرایشاتی که مورد نیاز جامعه است، داریم؟ این‌ها سوالاتی است که برای پاسخ به آن‌­ها نیاز به تحقیق و بررسی گسترده­‌تری وجود دارد».

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • دوسالانه‌های تجسمی با چه چالش‌هایی دست و پنجه نرم می‌کنند؟
  • تصویر روز ناسا: دم یونی دنباله‌دار Pons-Brooks
  • ۳ فضانورد جدید به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسیدند
  • چرا فضا به محیط ایده‌آل برای تحقیق در مورد بیماری سرطان تبدیل شده است؟
  • تصویر روز ناسا؛ سایه شگفت‌انگیز ماه روی زمین
  • فیلم| زیباترین مجسمه از هادی چوپان ساخته شد
  • (عکس) مجسمه هادی چوپان ساخته شد
  • (ویدیو) زیباترین مجسمه از هادی چوپان ساخته شد
  • «مهدی علمداری» هنرمند قلمزنی اصفهان درگذشت
  • هادی چوپان در کنار مجسمه خودش و گرگ (عکس)